این روزها به خاطر فشار کار خیلی کم تحمل شدم . دیشب ساعت 9 رسیدم خونه میبینم کانالهای تلویزیون همه خرابن میپرسم چرا اینطوره پسر بزرگم میگه از دیشب اینطور شده میگم خوب چرا درستش نکردین با بیتفاوتی سری تکون میده و میگه خوب نمیدونم ولی من میدونم چرا. اون که دائم در حال بازی کامپیوتری هست و اصلانیازی به تلویزیون نداره اما من تو خونه بدون تلویزیون و اخبار احساس خفگی میکنم با صدای بلند میگم وای خدای من آخه چرا اینطوریه من حوصلم سر رفت از سر کامپیوتر بلند میشه میگه بیا برو اینترنت .... کلافه هستم بارون تندی شروع به باریدن میکنه میرم رو تراس لب پنجره میشینم و بارون رو تماشا میکنم نه حالم بهتر نمیشه بعد از چند دقیقه میام تو اطاق و رو تخت دراز میکشم بی اختیار چند قطره اشک رو گونم سرازیر میشه دلخورم از این بیتفاوتی و تنبلی بچه ها .....
نیم ساعت بعد زنگ میزنم داریوش و اعتراض میکنم که چراهنوز بیرونه میگه سر کوچه هست و سریع میاد خونه بهش میگم زود برو بالا ببین دیش چه مشکلی داره من و منی میکنه میره ... میگم نگران نباش کمی تکون بدی دیش رو درست میشه میره بالا دیش رو کمی جابجا میکنه و من گوشی به دست نتیجه کار رو بهش اعلام میکنم تصویر درست میشه و من با خوشحالی میگم خوب خوبه خوبه ...میاد پایین و من خوشحال جلو در بغلش میکنم و میبوسم و میگم خوب چرا از دیشب دو تا برادر تنبلی کردین و درستش نکردین میخنده و سری تکون میده . و من تو فکرم که چرا اینقدر کم تحمل شدم . میدونم همش برمیگرده به اون رئیس احمق کورش که من با حماقت تمام باهاش قرارداد کار بستم و بهش چک دادم و حالا برای خودم دارم خیال بافی میکنم که اون اگر بخواد از چک برای اهرم فشار استفاده کنه چی و......
خلاصه میدونم تا چک رو از اون مردک نگرفتم همینطور خواهم بود......
یکی از کارهایی که گرفتم و انجامش رو به پسرم سپردم کارهای حسابداری یک شرکت کشاورزی بود که مزرعه پرورش توت فرنگی و استخر ماهی داره این آدم از اون آدمهای نچسب هست که فکر میکنه خیلی زرنگه و رفتارش ادم رو به شدت عصبی میکنه آدمی که فکر میکنه خیلی حالیشه و در واقع هیچی نمیدونه یا بهتره بگم از هر چیزی کمی بلده و خودش رو خدای همه چیز میدونه و در نتیجه باعث دردسر برای خودش و دیگران میشه .
پسر من برای کارهای حسابداری اونجا بوده اما ازش کارهای دیگه مثل رسیدگی و چیدن توت فرنگی و رسیدگی به ماهی خواستن و اون هم انجام داده و درحین کار در سالن توت فرنگی دچار حادثه شده و دستش شکسته و اون با وجودی که بیمه نامه مسئولیت مدنی داره حاضر نشده گزارش حادثه رد کنه و....
با توجه به این موضوع و نپذیرفتن مسئولیت اتفاق پیش اومده من دیگه نذاشتم پسرم اونجا بره و طی نامه ای بهش اعلام کردم که دیگه ادامه این همکاری ممکن نیست و حالا بعد از گذشتن حدود دو هفته از موضوع اون تسویه حساب با پسرم رو امروز و فردا میکنه و من هم که یک چک دستش دارم تو فکر این هستم که چطور اون چک رو ازش بگیرم و اعصابم خورده که اصلا چرا با چنین آدمی همکاری کردم و اصلا چرا اینقدر راحت بهش چک دادم البته چکم رو نوشتم بدون تاریخ و جهت ضمانت و اون کار چندانی بااون نمیتونه بکنه ولی همین که ادمها برای هیچ و پوچ اینهمه باعث جنگ اعصاب میشن واقعا باعث تاسفه ..
چه خوبه که آدم موجب آرامش دیگران باشه نه اینکه حضورش موج منفی ایجاد کنه ....
بیش از دو هفته هست که بلاگفا خرابه و من از فشار بار حرفهای مونده تو دلم دارم منفجر میشم نمیدونم آیا بلاگفا درست خواهد شد یا نه و تکلیف اون پستها چه خواهد شد امیدوام نابود نشن چونکه اونها رو ذخیره هم نکردم ....
حالا تصمیم گرفتم به این خونه جدید نقل مکان کنم نمیدونم دوستان رو چطور پیدا کنم البته به دوستای غیر بلاگفا دسترسی دارم و امیدوارم از طریق اونها از بقیه هم خبر دار بشم .
این روزها با کارهای زیاده از حد در واقع دارم خودکشی میکنم دیگه حالم داره از کار بهم میخوره و گاهی تصمیم میگیرم کار دوم رو ول کنم و بچسبم به همون کار اول و به درآمد همون قانع باشم ....
این روزها ماشین هم کلی خرج رو دستم گذاشته با گم شدن سوئیچ و خراب شدن پمپ بنزین و باک چیزی نزدیک به 1 میلیون تومن هزینه کردم که وقتی فکرش رو میکنم دلم به درد میاد .......