با توجه به مشکلات مالی شرکتهای وابسته به خودروسازیها که شرکت ما هم جزیی از این شرکتها هست از طریق استانداری و ستاد بحران درخواست تقسیط بدهیهای بیمه و مالیات رو داده بودیم و قول همکاری داده شده بود برای پیگیری رفته بودم اداره دارایی از مدیر کل مجوز رو گرفته بودم و آورده بودم برای رئیس قسمت ارزش افزوده و اون میگفت این کار خیلی دردسر داره کلی باید نامه نگاری بشه و.... به مدیر عامل بگو بیاره پرداخت کنه و برای ما اینقدر دردسر درست نکنه و من مونده بودم متحیر از این همه بلاهت این آقای رییس ، بهش میگم آقا شما میدونید حقوق کارگر چقدر هست ؟؟؟ حقوق ماهیانه اون حداکثر یک و نیم میلیون هست و الان شرکت به دلیل بحران مالی چند ماهه این حقوق کارگرها رونداده و شما به فکر دردسر کمتر خودتون هستین اگر شرکت داشت که اول حقوق این کارگرهای فلک زده رو میداد که محتاج نون شبشون هستن و اون انگار که در کره ای غیر از کره زمین زندگی میکنه هاج و واج با دهان باز به من نگاه میکرد .....
تومسیر برگشت با خودم فکر میکردم تو خوشبینانه ترین حالت علت همه این نابسامانیها همین بی دردی مسولین هست اونها که خودشون با میلیاردها تومان درآمد های علنی و پنهان ، خودشون و نسلهای بعدشون تامین شده هیچوقت درد مردم عادی رو نمیفهمن از مشکلات کف جامعه خبر ندارن و تو توهمات خودشون ایرا ن رواز نظر اقتصادی مملکت گل و بلبل برای همه مبیبینن......
اما علت واقعبینانه اینهمه بدبختی بی شک بی کفایتی مسولین هست ........
یاد این جمله دکتر چمران میفتم که از او پرسیده بودن برای دادن مسولیت به اشخاص ، تقوای اونها مهم هست یا تخصصشون و اون گفته بود تقوا، اما اگر شخصی بدون داشتن تخصص مسولیتی رو قبول کرد باید در تقوای اون شک کرد ..........
چند روزی هست که شدیدا درگیر حسابهای یکی از شرکتهایی هستم که باید دفاترش رو تحویل میدادم امشب ساعت ده و نیم از دفتر بیرون اومدم و بچه ها از خونه زنگ زدن و سفارش خرید دادن بیشتر مغازه ها تعطیل بودن یک مغازه لوازم پلاستیکی باز بود رفتم داخل و چند وسیله ای که نیاز داشتم خریدم مغازه دار پسرجوان و خوشرویی بود که از هردری سخن گفت از سیاست و فرهنگ تا فقر حاکم بر جامعه و تبلیغ عطرهایی که میگفت اصل فرانسوی است و به خاطر کمک به شخصی که بدهکار بوده و این عطرها را نمیتوانسته بفروشد از او خریده تا گره کارش باز شود سخن گفت و من که خسته وارد مغازه شده بودم سرشار ار انرژی از مغازه خارج شدم و مسیر طولانی مغازه تا خانه را پیاده طی کردم و در خانه هم آنقدر پرانرژی سربسر بچه ها گذاشتم که کوروش میگفت چی شده ساعت 11 اومدی خونه و خیلی خوشی و اصلا نشانی از خستگی نداری .....
واقعا بعضی از آدمها با برخوردهای خوبشون حال آدم رو خوب میکنن .........