به خودم فکرمیکنم و به بچه ها که هرکدوم راه خودشون رودارن میرن و من گاه و بیگاه با اعتراضاتم میخوام که روششون رو اصلاح کنن زندگی رو جدی تر بگیرن و با آینده نگری بیشتری برنامه ریزی کنن اما احساس میکنم اونها چندان توجهی به این حرفها ندارن و به این نتیجه میرسم شاید بهتر باشه خیلی بهشون پیله نکنم .
گاه فکر میکنم شاید بهتر باشه خونه رو بفروشم و برم شهرستان و اونها هم خودشون میدونن هر کاری دلشون خواست انجام بدن . و بعد به خودم نهیب میزنم که اونها هم یک آدم بالغ هستن و قرار نیست چون بچه من هستن همیشه به حرفهای من گوش بدن . اجازه بدم خودشون با سعی و خطا راهشون رو انتخاب کنن .
با این افکار درگیر هستم و هر لحظه یک تصمیمی میگیرم و در نهایت با خودم میگم واقعا مادر بودن چه سخته تازه وقتی که هم مادر باشی و هم پدر شرایط سخت تر میشه خوشبختانه خودم خودم رو کنترل میکنم و سعی میکنم بین این افکار متضاد تعادل ایجاد کنم .
امیدوارم بچه ها بهترین راه رو انتخاب کنن و هر چی خیر هست براشون پیش بیاد . امیدوارم برای همه هر چی خیر هست پیش بیاد.
امروز روز مادر هست و تو این چند روز گذشته پیامهای مختلفی در رابطه با این روز برام اومد که دو تا از اونها به این روز از زاویه دیگه ای نگاه کرده بودن و برام جالب بود .
یکی این بود :
دنیای غریبی است دنیای تناقضها ، باید :
مردانه کار کنی ، زنانه بذر محبت بپاشی
مردانه تصمیم بگیری ، زنانه دوست بداری
مردانه قول بدهی ،زنانه عشق بورزی
امیدوارم روزی از ورای این تناقض ها جهانی زاده شود که دیگر در آن ، روز زن یا روز مرد نباشد
یک روز باشد و ان هم روز انسانیت
مطلب بعدی :
لطفا روز زن را به من تبریک نگویید من هم روز ن را به هیچ بانوی ایرانی تبریک نمیگویم . من و ما به روز زن نیازی نداریم ما رفع تبعیض و حقوق برابر را خواهانیم .
نه شاخه گلی میخواهیم نه حتی سرویس مرد نشان ، ما را با یک روز یا یک هدیه نمیتوان فریب داد.
زمانی که در جامعه زن نصف مرد است (دیه زن و شهادت زن در دادگاه ) ، وقتی شناسنامه ها را نگاه میکنیم و میبینیم فرزند ، تنها فرزند یکی از والدین است ،فرزند بابا (که خداوند همه پدران را سلامت بدارد ) و مادر فقط نقش دایه را دارد و بس ، وقتی برای زنان حتی در سطوح عالی علمی و اجتماعی ، گرفتن پاسپورت و مسافرت حتی برای سفرهای کاری و تحصیلی منوط به اجازه شوهر است و در صورت مخالفت همسر سفر برای او ممنوع میشود حتی به بهای از دست رفتن موقعیت عالی در تحصیل ، شغل ، ورزش و....
روز زن را روز مادر را به ما تبریک نگویید ، این کار درست مثال آب نبات دادن به دست کودکی است که شاید با همان آب نبات سکوت کند و از خواسته خود چشم پوشی نماید .
زنان را ، مادران را تحقیر نکنیم ، در موردشان شعار ندهیم .
به شعور مادران و بانوان احترام بگذاریم و آنها را به چشم انسانی برابر بنگریم ، آنها جنس دوم نیستند.
این بندهای چندین هزار ساله اسارت را از دست و پایشان باز کنیم تا شکوه و ارزشمندیشان نه در حد حرف و شعار بلکه عملا و واقعا تجلی پیدا کند .
و هر دو گروه زنان و مردان در این زمینه مسول هستند و هر کدام به دلایلی و به طریقی .
انسان باشیم و انسانیت پیشه کنیم.