من و تنهایی و امید

زندگی فراز و نشیب بسیار داره و من به عنوان یک زن و مادر این فراز ونشیب رو با پوست و گوشت و استخونم لمس کردم و یاد گرفتم که همواره تعادل رو حفظ کنم هم تو فراز و هم تو فرود و همواره سعی میکنم هیچوقت خودم رو نبازم

من و تنهایی و امید

زندگی فراز و نشیب بسیار داره و من به عنوان یک زن و مادر این فراز ونشیب رو با پوست و گوشت و استخونم لمس کردم و یاد گرفتم که همواره تعادل رو حفظ کنم هم تو فراز و هم تو فرود و همواره سعی میکنم هیچوقت خودم رو نبازم

بی دردی مسولین

با توجه به مشکلات مالی شرکتهای وابسته به خودروسازیها که شرکت ما هم جزیی از این شرکتها هست از طریق استانداری و ستاد بحران درخواست تقسیط بدهیهای بیمه و مالیات رو داده بودیم و قول همکاری داده شده بود  برای پیگیری  رفته بودم اداره دارایی از مدیر کل مجوز رو گرفته بودم و آورده بودم برای رئیس قسمت ارزش افزوده و اون میگفت این کار خیلی دردسر داره  کلی باید نامه نگاری بشه و.... به مدیر عامل بگو بیاره پرداخت کنه و برای ما اینقدر دردسر درست نکنه و من مونده بودم متحیر از این همه بلاهت این آقای رییس ، بهش میگم آقا شما میدونید حقوق کارگر چقدر هست ؟؟؟  حقوق ماهیانه اون حداکثر یک و نیم  میلیون هست و الان شرکت به دلیل بحران مالی چند ماهه این حقوق کارگرها رونداده و شما به فکر دردسر کمتر خودتون هستین اگر شرکت داشت که اول حقوق این کارگرهای فلک زده رو میداد که محتاج نون شبشون هستن  و اون انگار که در کره ای غیر از کره زمین زندگی میکنه هاج و واج با دهان باز به من نگاه میکرد .....

تومسیر برگشت با خودم فکر میکردم تو خوشبینانه ترین حالت  علت همه این نابسامانیها همین بی دردی مسولین هست اونها که خودشون با میلیاردها تومان درآمد های علنی و پنهان ، خودشون و  نسلهای بعدشون تامین شده هیچوقت درد مردم عادی رو نمیفهمن از مشکلات کف جامعه خبر ندارن و  تو توهمات خودشون  ایرا ن رواز نظر اقتصادی  مملکت گل و بلبل  برای همه مبیبینن......

اما علت واقعبینانه اینهمه بدبختی بی شک  بی کفایتی مسولین هست ........

یاد این جمله دکتر چمران میفتم که از او پرسیده بودن برای دادن   مسولیت به اشخاص ، تقوای اونها  مهم هست یا تخصصشون  و اون گفته بود تقوا،  اما اگر شخصی بدون داشتن تخصص مسولیتی رو قبول کرد باید در تقوای اون شک کرد ..........


نظرات 4 + ارسال نظر
مریم بانو جمعه 24 اسفند 1397 ساعت 23:15

چی بگم صفا بانو. من تو نزدیکان خودم سه تا خانواده نازنین جوان با بچه های کوچکتر از 5 سال میشناسم که تو این یکسال گذشته با همین مشکل عدم پرداخت حقوق برای چند ماه مواجه بودند. همه هم تحصیل کرده. دو تاشون خانواده هایی دارند که میتونند تا حدودی ساپورتشون کنند البته به سختی. سومین خانواده از این امکان هم محرومه. نمیدونم اصلا این مسئولین تو خیابانهای ایران راه میرند؟ مردم را می بینند؟ میدونند نرخ تورم چقدره؟ حقوق کارگری می دونند چقدره؟

مسولین که اصلا براشون مهم نیست . اگر مهم بود فهمیدن مشکلات مردم کار سختی نیست این مردم برای اونها فقط نردبان ترقی و پیشرفتشون هستن.

مهربانو چهارشنبه 8 اسفند 1397 ساعت 11:17 http://baranbahari52.blogsky.com/

واااقعا چه می خواستیم و چه شد .. با کمال وقاحت هم از دستاورد های 40 ساله شون حرف میزنن.
انگار تمام دنیا نشسته بوده تماشا می کرده .. ولی ما شاخ غول رو کندیم همه ی پروژه هایی که رژیم قبل از اینا فرصت تکمیلشو نداشت اینا تکمیل کردن تو چهههههههل سااااال

محمود پنج‌شنبه 25 بهمن 1397 ساعت 14:29

ارزشها در جامعه دارن از بین میرن. این مصیبته اصلیه .نه کمبود پول و دارو و ..... . تولد فرزندتون مبارک

کاملا درسته مصیبت اصلی از بین رفتن ارزشها هست . ممنون از شما آقا محمود . بچه ها بزرگ میشن و پدر و مادر با تماشای قد کشیدن و بزرگ و بالغ شدنشون لبریز لذت میشن بچه های من هم هر کدوم الان مردی شدن برای خودشون و من گاه دلم برای کودکیهاشون تنگ میشه ایکاش زودتر ازدواج کنن و پدر بشن و من رو از چشم انتظاری مادربزرگ شدن و لذت بردن از نوه ها دربیارن .

مریم سه‌شنبه 23 بهمن 1397 ساعت 12:11

سلام نارنین بانو این رفتار ارثی است در تمام مسولین میشود دید نادیده گرفتن مشکلات دیگران.........جای بسی تاسف

بله کاملا درسته و حالا که رودررویی با ای مشکلات با سالگرد پیروزی انقلاب مصادف شده تاسف من مضاعف میشه که چه میخواستیم و چه شد ..........

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد