حدود دو هفته هست پای سمت چپم به شدت درد میکنه البته شاید شدید هم نباشه اما از اونجا که من عادت به درد ندارم خیلی برام آزار دهنده هست بخصوص که عضلات پای چپم کمی بی حس شده و مجبورم آرام و با احتیاط راه برم .دو روز قبل در حال راه رفتن تصور کردم الان اگر اراده کنم میتونم بدوم . کمی تو فکر رفتم اصلا تصور دویدن هم برام غیر ممکن بود . تو ذ هنم پام توان حرکت سریع رو نداشت چه برسه به دویدن . با این افکار خیلی حالم گرفته شد یاد مادرم افتادم که چطور ما هیچگاه درکش نکردیم واون سالها و به مرور حرکت پاهاش آروم و آروم شد و در نهایت با واکر راه میرفت و ما هیچوقت از عمق دردش آگاه نشدیم هر چند پزشکا میگفتن عصبی هست و مشکل نوروپاتی رو کاری نمیشه کرد .و الان که این مشکل برای خودم پیش اومده دلم میسوزه البته برای پا درد من دکتر تشخیص سیاتیک داده . با این افکار روزم سپری شد . شب که رفتم خونه لباسهام رو عوض کردم و تو خونه شروع به دویدن کردم باورم نمیشد به راحتی و بدون هیچ مشکلی دویدم و از خوشحالی در پوستم نمی گنجیدم .
اما همچنان در راه رفتن مشکل دارم ....
کم شدن تواناییها کمی ناخوشایند هست ......
صفا جان شاید باورت نشه منم یکماهه دقیقا با همین مشکل مواجه شدم البته مورد من دردش حدود یک هفته اول بسیار شدید بود و دایمی. دکتر به من گفت علتش کم تحرکی هست. من هم دقیقا مثل شما تازه متوجه شدم مادرم که سالهاست دبسک داره چه دردی را داره تحمل میکنه. خداوند مادرتون را رحمت کنه.
ممنون از حضورت . خیلی مراقب مادرت باش . بزرگترها نعمتهای بزرگی هستن که تا وقتی پیشمون هستن ممکنه قدرشون رو ندونیم .
خیلی هم ناخوشاینده .. تجربه ش کردم
انشااله که هیچوقت برات پیش نیاد.
