امروز نگاهی به یادداشت هام انداختم اوووه آخرین مطلبم برای 20 خرداد بود .
چقدر احساس تنبلی بهم دست داد در حالیکه هر روز در مسیر رفت و آمدها و انجام کارها کلی مطلب به نظرم میاد که دوست دارم تو وبلاگ برای دوستان بنویسم اما وقتی کار نوشتن رو برای ساعتی دیگه و روزی دیگه موکول میکنم دیگه فراموش میکنم .
ای کاش میشدآدم همینطور که فکر میکنه ، ذهنش از مطالب یادداشت برداری میکرد و بعد آدم سر فرصت اون رو ویرایش و ارسال میکرد .
دوست جان ..دیگه وب قدیمی شده از نظر خیلی ها....اما منم اینجا رو دوست دارم....بنویس
بله من هم اینجا رو دوست دارم . البته وبلاگهای پر مخاطب هم کم نیست ها .
سلام صفا جان خوبی
پست قبل برات کامنت گذاشتم انگار نرسیده
سلام عزیزم شما خوبین ؟ بله تو پست قبل کامنتی ازتون نداشتم .
یواش یواش داره همینجور هم میشه . با گوشی حرف میزنی خودش تایپش می کنه . فکر کنم اپش هست . خب البته اون حس را نمیده
بله پیشرفت تکنولوژی بسیار سریع هست . من نوشتن را با هیچ چیز عوض نمیکنم . مثلا اصلا دوست ندارم از طریق پیام صوتی تو واتس اپ ارتباط بگیرم .
با درود
آدم بخواد اون مشاهدات هر روزه را روی کاغذ بیاورد
کمی سخته
من که جمله یابیم ضعیف است
مطالب را در مغزم پایین و بالا می کنم
ولی موقع نوشتن جمله ها فرار می کنند
علت اش هم این است که من اداری نبوده ام و شغلم فنی بوده آدم فنی هم با خودکار و مداد سرکارش فقط برای حساب روزمره است
بله نوشتن برای کسانی که شغلشون فنی بوده واقعا سخت هست.
سلام
خب حالا هم که ننوشتین!
گفتم که تنبلم دیگه
