صبح رسیدم دفتر و طبق عادت همیشکی اول سری به واتس آپ و تلگرام میزنم تا ببینم دنیا چه خبر است صفحه تلگرام احسان محمدی رو باز میکنم این مطلب رو میخونم
" مادر شهید علی احمدی اهل روستای بنه گز تنگستان ، هر روز قاب عکس خیابانی پسرش را گردگیری میکند . منبع : توئیتر خضر خلیلی "
عکس اون مادر عزیز در کنارقاب عکس پسر شهیدش در خیابان هم ابتدای مطلب هست . بغض راه گلوم رو بسته با خودم میگم مادر بودن چه حس پیچیده و غریبی هست هم زیبا و دوست داشتنی هم دردناک و ترحم انگیز ....
یاد مادر خودم میفتم حتما خیلی حرفها و دردها داشت که تو دلش موند ...
مادر بودن یه دنیا حرف داره.
بله موافقم . اومدم بگم یک دنیا درد داره دیدم این هم خیلی بی انصافی هست که لذتهای مادر بودن رو فراموش کنیم
واقعا مادر بودن سخته مادر برا بچه ها فداکاری می کنه خدا به اون مادر شهید وسایر مادران عزیز از دست داده صبر عطا کنه ولی بچه ها جذب همسر وفرزندان شون می شن والدین اولویت دوم اوناست
خدا حافظ ونگهدار همه بچه ها باشه وهیچ مادری داغ فرزند نبینه آمین
البته به نظر من طبیعی هست که برای بچه ها بعد از ازدواج اولویت همسر و فرزندانشون باشه . برای خود ما هم قطعا همینطور بوده.
یاد همه ی مادران به خیر
مادر من چهل سال چشم باره دیدار یکی از پسرانش ماند و بالاخره بدون دیدارش رفت
برادرم سال ۵۷ با اوج گیری انقلاب برای ادامه تحصیل به امریکا رفت
اون هم در حالیکه نوزده سالش بود
چهار پنج سال مرتب در تماس بود
بعد بی خبر شدیم
نه نامه ای نه زنگی نه خبری فکر کنم دو سه طول کشید
تا نامه اش از انگلیس رسید
درست بعد از عملیات چلچراغ منافقین
چون او در امریکا گرایش به این گروهک داشت
در نامه اش نوشته بود مدتی در آلمان بوده چون هزینه ی زندگی سنگین بوده به انگلیس مهاجرت کرده ولی دنبال کارش است که بتواند به امریکا بر گردد
دیگه خبری ازش نشد
و نامه های ما همه بی جواب ماند
آخری نامه را من قبل از سفر به انگلیس برایش فرستادم که شاید موفق به دیدارش شوم
ولی نامه برگشت خورد
بالاخره باپیگیری فراوان و ارتباط با جدا شده ها از سازمان فهمیدم که درعراق است
بعد هم تماس گرفتند که برادرت از عراق به آلبانی کوچ داده اند
متاسفانه این سازمان از ایجاد ارتباط با خانواده شدیدا هراسناک است
البته من پیگیر هستم تا بتوانم ارتباط از طریق افراد جدا شده که دفتر دارند و خانواده ها ساماندهی میکنند با او ارتباط بر قرار کنیم
عجب ماجرایی . شرایط شبیه به این رو ما هم داشتیم . چشم انتظاری از دریافت خبر از برادری که سالها ازش بی خبر بودیم . ظاهرا سازمان اجازه نمیداده که بچه ها با خانواده هاشون ارتباط داشته باشن و یا بریدن از خانواده و وابستگیهای عاطفی برای اونها امتیاز محسوب میشده . ما هم خیلی دیر و به صورت غیر مستقیم از فوت برادرم خبر دار شدیم و با توجه به شرایط روحی مادرم ترجیح دادیم موضوع رو ازش پنهان کنیم و مادرم چشم به راه فوت کرد .
و بدتر از اون اینکه برادر دیگرم که درانگلستان مشغول کار بود و قرار بود برای دیدن خانواده به ایران بیاید دو هفته قبل از آمدنش ، مادرمان جان به جان آفرین تسلیم کرد و گریه های برادرم در غم فراغ و ندیدن مادر بسیار جانسوز بود ....
روح همه درگذشتگان شاد...
به امید اینکه چنین جدائیهای دردناکی برای هیچکس پیش نیاید...
سلام صفا جان
روح همه رفتگان شاد...چقدر دلم برای اون مادر داغ دیده سوخت..خداوند بهش صبر عطا کنه...خیلی سخته.
بله خیلی سخت هست . سختتر از اون برای مادرانی هست که بچه هاشون مفقودالاثر شدن مادرانی که چشم انتظار دیدار فرزندانشون یا چشم انتظار اجساد فرزندانشون موندن و چشم از جهان فرو بستن...
روح رفتگان عزیزت شاد باشه
سلامت باشی عزیزم خدا پدر و مادر عزیزت رو برات نگه داره .