من و تنهایی و امید

زندگی فراز و نشیب بسیار داره و من به عنوان یک زن و مادر این فراز ونشیب رو با پوست و گوشت و استخونم لمس کردم و یاد گرفتم که همواره تعادل رو حفظ کنم هم تو فراز و هم تو فرود و همواره سعی میکنم هیچوقت خودم رو نبازم

من و تنهایی و امید

زندگی فراز و نشیب بسیار داره و من به عنوان یک زن و مادر این فراز ونشیب رو با پوست و گوشت و استخونم لمس کردم و یاد گرفتم که همواره تعادل رو حفظ کنم هم تو فراز و هم تو فرود و همواره سعی میکنم هیچوقت خودم رو نبازم

پیغام یک دوست

گاهی دلم خیلی میگیره یک جور حس تنهایی و غرق شدگی در کار .... دلم تنگ دوستان میشه و شاید کوتاهترین راه ، ارتباط با دوستان وبلاگی باشه .  سری به وبلاگ میزنم  به امید خوندن نظری از دوستی .....  اینبار که وبلاگ رو باز کردم تو نظرات چیزی نبود اما در پیغامها  پیغام آقا محمود رو دیدم که گله کرده بود چرا امکان نظر دادن رو برداشتم تعجب کردم  به تنظیمات برنامه سرزدم و دیدم بله به صورت پیش فرض غیر ممکن بودن نظر دادن بعد از سی روز تیک خورده .  اون تیک رو برداشتم .

آقا محمود عزیز ممنون که  به وبلاگم سرزدی و برام پیغام گذاشتی .

نظرات 2 + ارسال نظر
مریم بانو دوشنبه 5 آذر 1397 ساعت 21:35

سلام بانو. قبلا هم برای من پیش اومده بود که نمی تونستم پیغام بذارم. صفا جان کاش میشد یک صفحه اینستاگرام باز کنی. حالا از این بگذریم که من خودم حتی تلگرام هم ندارم. به هر حال خودت و وبلاگت را دوست می دااااااریم.

سلام عزیزم هنوز به ضرورت داشتن اینستاگرام نرسیدم . گاه فکر میکنم بیش از حد درگیر تلگرام و سایر ابزارهای اینترنتی هستیم و از دنیای واقعی داریم دور میشیم .

محمود پنج‌شنبه 1 آذر 1397 ساعت 22:28

خیلی کارتون درسته

ممنون که هنوز به این و بلاگ سر میزنید.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد