این روزها کارهام خیلی زیاده . کار کارخونه ، کار دفتر بخصوص که مادر همکارم چند وقتی بود که مریض بود و اون هم برای پرستاری از مادرش سرکار نیومد و از همه بدتر اینکه خواهرش هم تو دفترم کارهای حسابداریم رو میکرد که اون هم نمیومد و من بیچاره به تنهایی باید کار سه نفر رو انجام میدادم و خلاصه هر شب تا ساعت ده و نیم و یازده مشغول کار بودم . و هنوز هم تقریبا همونطوره .تو دفتر که دست تنها هستم و توکارخونه هم همکارم بعضر روزها دنباا کارهای مادرش هست .

امروز احساس میکردم چقدر دلم برای یک آرامش و چند ساعت بیکاری در روز تنگ شده . وقت آزادی که بتونم با خیال راحت بخونم و بنویسم . احساس کردم چقدر دلم برای وبلاگم تنگ شده حرفهایی رو که دوست داشتم بنویسم و تو دلم مونده پشت سر هم صف کشیده بودن . داستان آشنایی  با یک آقایی که تو اولین دیدار خورده بود تو ذوقم ، داستان  دوست دوران دانشجوییم که به پسری از اقوام معرفی کرده بودم و منجر به ازدواج شده بود  و الان بعد از گذشت 23 سال از اون دوست  میشنیدم که چه اختلافات عمیقی دارن و کار به دعوا و کتک کاری میکشه و حسابی حالم گرفته شده همه اینها حرفهایی هست که تو دلم سنگینی میکنه و سر یک فرصت باید بیام و بنویسم.....