امروز صبح میرفتم دفتر در حال گذشتن از زیر گذر عابر پیاده متوجه شدم در او ل زیر گذر مرد دست فروشی داره بساطش رو پهن میکنه و کمی اونطرفتر زن بی خانمانی با بچه کوچکش در حال جمع کردن بساطش,وم بودن . کمی دور شدم و برگشتم ببینم چرا اون زن بلند شد دیدم بچش رو بلند کرده و کیسه پلاستیک زیر انداز بچه رو برداشته و کمی اونطرفتر و تو ضلع مقابل پلاستیک رو پهن کرد و با بچش نشستن احساس کردم اون مرد دست فروش بهش اعتراض کرده بود برگشتم به سمت دفتر و تو را ه با خودم فکر میکردم هر کدوم از ما درونمون یک دیکتاتور پنهان داریم که دنبال فرصت برای عرض اندام هست ......
آیا وجود این دیکتاتور ذاتی هست یا اکتسابی از محیطه ؟
آیا برای ادامه بقا لازمه یا بدون اون بهتر هم میشه زندگی کرد ؟
آیا همین دیکتاتور بالقوه بودن هر کدوم از ما موجب شکل گرفتن دیکتاتورهای اجتماعمون نمیشه ؟
سلام صفا جانم
گاهی به این سوال فکر کردم .. یعنی مثل خودت موقعیت هایی برام پیش اومده که باعث شده به موضوع فکر کنم ..
بنظرم هم ذاتیه هم اکتسابی .
بسته به بستر مناسبی که خانواده و جامعه برامون فراهم میکنه یا سرکوبش می کنیم ، یا حسابی بهش پرو بال میدیم و پدر بقیه رو درمیاریم .. یادته تو یکی از پستام ماجرای زمین خوردنم روی آسفالت تازه ی خیابون رو نوشتم که تمام فرم صورتم بهم خورده بود؟؟ یادته نوشتم صبح خیلی زود رفتم داروخانه شبانه روزی و فقط نظافتچی اونجا بود . بهش گفتم به من ماسک بده .. گفت داریم ولی نمیدم بهت ؟؟
اون موقع خیلی به این موضوع فکر کردم که این نظافت چی که حدش همین نفروختن ماسک به من بود در همین حد بهم ظلم کرد .. اگر تو یه مقام و سمت مدیریتی نشسته بود با مردم چکار میکرد؟؟
بله موافقم هم ذاتی هست هم اکتسابی. ولی میشه هر خصلت غلط ذاتی رو با آگاهی کنترل و اصلاح کرد
تا وقتی که فکر می کنیم دنیا برای ما کوچک است همین احساس را داریم که نکنه کسی ور دستمون بنشینه جامون تنگ می شه
دقیقا « باهاتون موافقم .آدمهای تنگ نظر همینطورن فکر میکنن دیگران جاشون رو تنگ کردن و به خاطر همین تنگ نظری هیچ وقت هم به جایی نمی رسن .
سلام نازنینم ...دقیقا همینطوره ..ما خودمان دیکتاتور هستیم و دیکتاتور پرور
بله کاملا درست اصلا به نظر من دیکتاتورها برآیند خواست مردمشون هستن و آینه تمام نمای مردم
سلام صفا جان. واقعیتش من خیلی به سوالت فکر کردم و نتیجه آن بود که به نظر من روحیه دیکتاتوری در وجود همه ما هست مگر آنکه با تربیت خیلی حساب شده فرصت بروز پیدا نکنه.
کاملا باهات موافقم من هم دقیقا میخواستم به همین برسم.